Vandaag is de dag waarop je het mailtje leest

Helaas, ik had geen keus in het onderwerp. De opdracht "wat eten we vandaag" legt je nogal wat beperkingen op. Vandaar dat ik dit keer ook zo vroeg ben. Ard had vanavond met de klas een bbq. Jojanneke was al een paar keer langs gelopen wat we gingen eten. Omdat we meestal iets eten wat ze minder lekker vind heb ik haar laten kiezen. Het werd dus een doosje Babi pangang. Helaas kan ik alleen kippen in de diepvries vangen en geen varkens. Het eindresultaat was dan ook Ajam pangang maar dat kon de pret niet drukken. Ideaal die vreemde landen doosjes, een extra handje rijst er bij, een blikje met ananas en je bent zo klaar.

De meiden vliegen op mij af

Bij sommigen lukt het niet terwijl andere jongens wel 10 meisjes aan één vinger kunnen krijgen. Ze zijn blijkbaar aantrekkelijk zonder het zelf te weten. Dat had ik afgelopen vrijdag ook. Ik stond maar even te kijken en daar kwamen de meiden al aangelopen. Ze waren er als de pinken bij. De laatsten moesten overigens rennen om niets te missen. Hoewel ik meer denk dat het hun nieuwsgierige aard is in plaats van mijn aantrekkelijk heid. Ze volgen iedere beweging die ik met de camera maak. Toch een vreemde snoeshaan daar aan de overkant van de sloot, normaal staat daar niemand.

Timing van het juiste moment

Je hebt er niet eens zoveel voor nodig, een dikke stok die je stevig in de grond zet, dan stenen of tegels met een getal er op. Daarna is het alleen nog maar een kwestie van: op het juiste moment de steen of tegel laten vallen. Puur timing dus en klaar is je zonnewijzer.


Als je alle stenen op tijd losgelaten hebt weet je pas hoe laat het is.


Dit simpele exemplaar is onderdeel van het belevingspad bij de Zwarte Dennen tussen Punthorst en Staphorst. Naast dit item zijn er veel andere ervaringspunten. B.v. een in de grond uitgegraven gat met een schuin dak erop om de stilte te horen, een xylofoon van boomstammen, een kabelbaan vanuit het donker naar het licht. Altijd leuk om te wandelen. Niet alleen daar maar heel Overijssel is leuk.

Dan valt de druppel

Een klein wit bordje wijst de richting die je moet gaan. Het miezert wat maar onder de hoge bomen van de begraafplaats merk je daar niets van. Om je heen talloze soorten planten, struiken en bomen. Het enige geluid wat je in deze serene rust hoort is het fluiten van de vogels. Vlak aan het pad staat het monument van Zandhove. Op drie granieten zuilen rust een bronzen "dak", drie bladen en bovenin door een knop bijeen gehouden.


Een monument voor de Indische Nederlanders die vanaf 1949 in Zandhove opgenomen waren. Het verpleeghuis had de functie van een verzorgingshuis voor hulpbehoevende oudere Indische Nederlanders. Van velen zijn de nabestaanden niet meer op te sporen.


Steeds weer groeit de regendruppel aan het uiteinde van het blad. Dan kan hij het niet meer houden, valt en spettert op de grond uiteen.