Dan valt de druppel

Een klein wit bordje wijst de richting die je moet gaan. Het miezert wat maar onder de hoge bomen van de begraafplaats merk je daar niets van. Om je heen talloze soorten planten, struiken en bomen. Het enige geluid wat je in deze serene rust hoort is het fluiten van de vogels. Vlak aan het pad staat het monument van Zandhove. Op drie granieten zuilen rust een bronzen "dak", drie bladen en bovenin door een knop bijeen gehouden.


Een monument voor de Indische Nederlanders die vanaf 1949 in Zandhove opgenomen waren. Het verpleeghuis had de functie van een verzorgingshuis voor hulpbehoevende oudere Indische Nederlanders. Van velen zijn de nabestaanden niet meer op te sporen.


Steeds weer groeit de regendruppel aan het uiteinde van het blad. Dan kan hij het niet meer houden, valt en spettert op de grond uiteen.